de winkel

Op zaterdag hebben we een ochtendvullend programma: de winkel! Niet dat die zo groot is en er zo veel keus is, of dat het zo druk is, integendeel. Het is meer een sociale ontmoetingsplaats. Achter in de winkel staan tafels en stoelen waar iedereen gaat zitten en daar kun je koffie kopen. Voor ons een goede gelegenheid de mensen beter te leren kennen en ons beste Noors te oefenen hoewel we met een aantal mensen al snel in het Engels terugvallen omdat we dat al zo gewend zijn. Maar gisteren hebben we allebei meer dan ooit Noors gesproken. Laatst had ik Guido de jas uitgedaan en hem bij de winkelbaas (vrouw van mijn leeftijd) op de arm gegeven en een uur later kreeg ik hem weer terug, ik was hem op een gegeven moment helemaal vergeten. Ik ging even zoeken en vond hem bij haar achter de kassa. Ze vindt het hartstikke leuk om met hem rond te sjouwen terwijl ze tegelijkertijd aan het werk is. Hugo kent de meeste mensen bij naam en dat wordt zeer gewaardeerd.

 

Sleutelbos (W)

Wie kent dat niet, even in je broekzak voelen of je je sleutelbos nog wel bij je hebt. Of de plotselinge paniek als je vlak voor vertrek ineens je sleutelbos niet meer kunt vinden. Hadden wij ook, maar nu niet meer. We hebben namelijk geen sleutelbos! We moeten ergens wel sleutels van ons huis hebben, maar ik weet niet eens precies waar die liggen. Niemand doet hier de deur op slot. Sterker nog, als je ergens de sleutel in de voordeur aantreft (aan de buitenkant) dan betekent dat dat die persoon niet thuis is.

De fiets gaat ook niet meer op slot in Brønnøysund. Nadat ik vele malen heb staan klooien met het verroeste slot (wordt nooit meer gebruikt op Ylvingen) en ik voor de zoveelste keer zag dat alle andere fietsen ook niet op slot staan, laat ik het er maar bij.

Vlak voor vertrek ging het slot van autoportier kapot, voor veel geld hebben we er een nieuw slot in laten zetten, maar we gebruiken het eigenlijk nooit. De sleutel zit gewoon in het contact als we hier op het eiland zijn.

Geen sleutelbos, ook geen zorgen over het zoekraken daarvan. Maar er zijn genoeg andere dingen om kwijt te raken. Iedere keer als we in Brønnøysund komen, vergeten we wel iets, zoals: luiertasje, regenbroek (2 keer), etui, sjaal, verblijfsvergunning kinderen, portemonnee. Wat is dat toch, dat we altijd alles kwijtraken? We zijn het leven in de ‘grote stad’ ontwend geloof ik. Eén voordeel: alles komt altijd weer terug.

Orkaan (M)

Nu kon ik me de gelegenheid niet voorbij laten gaan, om iets te schrijven. Het is nu 6 uur “s morgens en Willie heeft net besloten om niet naar Brønnøysund te gaan i.v.m. onveiligheid. Er woedt hier een orkaan die men Narve genoemd heeft. Nu blijkt ook op internet (de telefoon doet het nog wel gelukkig) dat de veerdienst ook gestaakt is vanwege de harde wind. Er zijn berichten, vooral uit midden Noorwegen, waarbij ook Helgeland, waar we wonen, van afwaaiende daken, inwaaiende ramen etc. Het is zeer uitzonderlijk dat er ook in Noord Noorwegen geen sneeuw ligt, en daarom vliegen er allerlei steentjes en zand rond, wat ik gisteren in Brønnøysund al gemerkt heb. Verder naar het noorden is er grote schade aan auto’ s, waarvan o.a. de ramen op grote schaal kapot gaan. Bij ons nog geen grote schade. Gistermorgen vonden we alleen de trailer, die zijn wielen in de lucht had gestoken. En die weegt toch zo’n 400 kg. Maar die ligt nu goed voorlopig, en is zo te zien niet beschadigd. Maar even voor alle duidelijkheid, dit is niet normaal voor Noorwegen! In de buurt van Bergen hebben ze wegen af moeten sluiten vanwege de sneeuw, wat daar normaal nooit gebeurt, maar waar ze juist in het Noorden helemaal op ingesteld zijn. De oorzaak is juist een zeer sterk hogedrukgebied boven Rusland. Daardoor krijgen we een zuidoostelijke storm van meer dan 30 m/s, waarvan de windrichting dus ook uitzonderlijk is. Vandaag is het bij ons dus ook gaan vriezen (-6), en gisteren was de gevoelstemperatuur al erg koud. Broer H. vroeg laatst of ik iets over ontberingen wilde schrijven, maar toen kon ik niet veel bedenken. Dat komt natuurlijk ook omdat we al aardig ingeburgerd raken, en er dus voor een deel al aan gewend zijn. Maar dit begint er toch aardig op te lijken. Het is jammer dat we nu niet naar Noorse les kunnen, maar dit is toch ook een deel van het avontuur. Ik denk dat ik vandaag alleen maar even met de auto op stap ga. Eergisteren toen was het pas windkracht 7, ben ik met de auto naar Rockness gereden. Dat is de Noordpunt van het eiland, en daar waaiden toen al wolken schuim overheen, waardoor ik ruitenwissers aan moest doen om het zout van de ruit te wassen………

Zoon A. nog gefeliciteerd met je verjaardag in Australie!!

STORM (W)

Op weg naar de snelboot na de Noorse les leek het allemaal wel mee te vallen, maar eenmaal op volle zee ging het flink tekeer. Hoge golven met brekers. Het was nog net een beetje licht zodat ik het goed kon aan zien komen wanneer we omhoog getild zouden worden en weer neergesmakt. Stampen en slingeren tegelijkertijd, oftewel op en neer en tegelijkertijd heen en weer. Ondanks het weer scheurde de boot (catamaran, 100 personen) even hard als anders. Soms gaat de boot niet rechtstreeks van Brønnøysund naar Ylvingen, maar gaat eerst via Vega. Vandaag ook dus kon ik er extra lang van genieten. Op Vega voelde ik me al enigszins ongemakkelijk worden, maar daarna begon het pas echt. Recht tegen de wind kwamen we echt los van het water om vervolgens met een enorme knal terug te storten. De rolgordijnen van de voorramen schoten naar beneden en weer omhoog. Doordat het inmiddels donker was, zag je ook niets meer aankomen. Het is maar tien minuten van Vega naar Ylvingen en ik was even bang dat ze zouden vergeten om even voor mij op Ylvingen aan te leggen en dat ik nog een keer de hele tocht opnieuw zou moeten maken. Maar natuurlijk vergaten ze dat niet. We zouden vandaag snert gaan eten, nog even niet aan denken… Op de kade ben ik door twee bemanningsleden de wal opgeduwd en hoe mijn fiets op de kade is gekomen weet ik niet meer. De eigenaresse van de winkel stond al klaar met een vorkheftruck om nieuwe bevoorrading af te halen, maar er was een rolcontainer omgevallen! Geen eieren meer deze week? Op weg naar huis had ik moeite om de fiets niet weg te laten waaien. Was ik zeeziek? Nooit gedacht dat ik daar last van zou hebben. Wat erg als je op een eiland woont. Maar het stormt niet iedere dag gelukkig. Maarten mag morgen…

Noorse les (W)

Donderdagochtend 6 uur uit bed voor de eerste Noorse les! Guido uit bed geplukt voor zijn ochtendvoeding. Niet dat hij er veel van gemerkt heeft, hij kan slapend drinken. Veerboot gebeld, die legt namelijk alleen op verzoek aan op Ylvingen. Ik begin altijd in mijn beste Noors, maar als ik dan een antwoord krijg wat enigszins afwijkt van ja of nee, stap ik maar snel over op het Engels. Met de zaklamp de fiets opgezocht en met fiets en al de boot op richting Brønnøysund.

Op de snelboot (zo’n boot als de Koegelwieck) begon mijn talenpracticum meteen al omdat ik een van de sokkenbreiende dames met echtgenoot tegenkwam. Alledrie erg ons best gedaan een gesprek te voeren.

De vorige dag waren we ook al op school geweest voor de test en we zijn ingedeeld in de hoogste groep. D.w.z. de snelste cursus en daarvan de verst gevorderde groep. Les gehad van half 9 tot twee uur in een gemêleerd gezelschap: de cursisten komen uit Turkije, Palestina, Duitsland, Irak en de Filippijnen. Wel even lastig om in een bestaande groep te stappen. Het is ook moeilijk contact leggen omdat zij allemaal beter Noors spreken dan ik. De hele dag niks anders dan Noors gehoord. Het lukt me nog niet zelf veel te zeggen, maar ik ben al lang blij dat ik alles kan begrijpen wat er gezegd wordt. Wat grammatica betreft kan ik goed meekomen. De zelfstudie werpt zijn vruchten af.

Kwart over vier stoof ik weer met de snelboot tussen de rotsen door de haven van Ylvingen, binnen waar twee bemanningsleden mij weer aan wal zetten. Het geeft altijd een bijzonder gevoel als de boot helemaal voor mij alleen aan moet leggen. ´s Avonds melk gehaald en weer Noors geoefend met de boerin dus het was een zeer Noorse dag.

Er is drie dagen per week les en we hebben besloten om en om te gaan, dan kunnen de kinderen gewoon thuis blijven. Het combineren met de ´barnehage´ op Vega is niet te doen, misschien dat er toch nog ergens in Bronnoysund een plekje op een barnehage vrij is, dan zouden we een dag samen kunnen gaan. Bovendien hoeven we zo maar voor een persoon te betalen. Als ´student´ hebben we ook 40% korting op de boot, dus het valt allemaal weer erg mee. Bovendien heeft de gemeente toegezegd ongeveer de helft te willen betalen.

Maarten is vrijdag naar school geweest en kwam al even enthousiast thuis. Zou het dan toch lukken dat we echt Noors gaan spreken??? Ik kan het haast niet geloven.

Verrassende duisternis (W)

“Maan zoeken”, zegt Hugo regelmatig en klimt op de bank om door het raam te kijken. “Nou, nee, het is vandaag nieuwe maan”, was vorige week mijn antwoord. “Nieuwe maan zoeken”, was Hugo’s reactie. Helaas moest ik hem teleurstellen. Maar gisteren was hij er weer, een mooi helder schilletje. We zijn veel met de maan bezig tegenwoordig, logisch natuurlijk want we zien de maan langer dan de zon. De maan is te zien vanaf ’s middags vier tot ’s ochtends tien, terwijl de zon momenteel niet boven de heuvels uit komt. De verschillen tussen nieuwe maan en volle maan zijn ook zo extreem, voorheen viel me dat gewoon niet op.

Vorige week hebben we het gezien: Het Noorderlicht! Wat mooi! Een enorme boog wit uitwaaierend licht van oost naar west helemaal bovenlangs door de sterrenhemel, voortdurend veranderend. Tja hoe beschrijf je zoiets, een foto zou leuk zijn, maar dat lukte niet. Kom maar eens kijken ;) Het is alleen te zien onder bepaalde omstandigheden: vorst, nieuwe maan en onbewolkt. We waren onderweg naar huis nadat we een bezoek hadden gebracht bij mensen op het zuiden van het eiland. We zijn uit de auto gestapt (behalve Guido, geen interesse) en hebben een hele tijd om ons heen staan kijken. Super stil, berekoud maar zonder wind niet onaangenaam. Heel indrukwekkend.