STORM (W)

Op weg naar de snelboot na de Noorse les leek het allemaal wel mee te vallen, maar eenmaal op volle zee ging het flink tekeer. Hoge golven met brekers. Het was nog net een beetje licht zodat ik het goed kon aan zien komen wanneer we omhoog getild zouden worden en weer neergesmakt. Stampen en slingeren tegelijkertijd, oftewel op en neer en tegelijkertijd heen en weer. Ondanks het weer scheurde de boot (catamaran, 100 personen) even hard als anders. Soms gaat de boot niet rechtstreeks van Brønnøysund naar Ylvingen, maar gaat eerst via Vega. Vandaag ook dus kon ik er extra lang van genieten. Op Vega voelde ik me al enigszins ongemakkelijk worden, maar daarna begon het pas echt. Recht tegen de wind kwamen we echt los van het water om vervolgens met een enorme knal terug te storten. De rolgordijnen van de voorramen schoten naar beneden en weer omhoog. Doordat het inmiddels donker was, zag je ook niets meer aankomen. Het is maar tien minuten van Vega naar Ylvingen en ik was even bang dat ze zouden vergeten om even voor mij op Ylvingen aan te leggen en dat ik nog een keer de hele tocht opnieuw zou moeten maken. Maar natuurlijk vergaten ze dat niet. We zouden vandaag snert gaan eten, nog even niet aan denken… Op de kade ben ik door twee bemanningsleden de wal opgeduwd en hoe mijn fiets op de kade is gekomen weet ik niet meer. De eigenaresse van de winkel stond al klaar met een vorkheftruck om nieuwe bevoorrading af te halen, maar er was een rolcontainer omgevallen! Geen eieren meer deze week? Op weg naar huis had ik moeite om de fiets niet weg te laten waaien. Was ik zeeziek? Nooit gedacht dat ik daar last van zou hebben. Wat erg als je op een eiland woont. Maar het stormt niet iedere dag gelukkig. Maarten mag morgen…