Afscheid nemen

Gisterochtend hebben we de 'Vikingwandeling' over het eiland gemaakt om even te ontspannen tussen het inpakken door. Tijdens het wandelen nog wat geherkauwd over hoe het allemaal is gelopen hier en ik dacht dat ik er nu wel overheen was. Maar 's middags was er een kulturminnedag (kultuurherinneringsdag?) in het gebedshuis. Er werden gedichten voorgedragen afgewisseld door vioolspel. Al bij de eerste vioolklanken bleken er ineens tranen over mijn wangen te stromen. Het was ook wel een heel onwerkelijke situatie: omringd door allerlei mensen met wie we in het afgelopen jaar toch wel een band hebben opgebouwd en tegelijkertijd zaten aan het tafeltje naast ons de familie die ons huis gekocht heeft (op een beetje oneerlijke manier, vinden wij) samen met de ambtenaren die er allemaal zogenaamd niets aan konden doen. Het deed ons goed dat er verschillende mensen waren die later nog even speciaal afscheid kwamen nemen.

Aansluitend waren we uitgenodigd bij Bjørg om 'komle' bij haar te komen eten als afscheidsmaal. We konden volgens haar Noorwegen niet verlaten zonder dat te hebben gegeten. Een typisch gerecht uit deze streek waarbij bekend is dat je het moet leren eten. Het bestaat uit kleffe aardappel/meelballen met verschillende soorten vlees en koolraappuree. Het lukte me zoweer een hele bal op te eten, enkele stukjes vlees en een heleboel puree. Maarten at maar liefst twee stuks. Het viel zwaar mee.