Hoogtepunt van de dag

Ineens stortte het grootzeil naar beneden en schoot de val (touw waarmee het zeil naar boven wordt gehesen) naar boven. We hadden er al zo vaak over gefantaseerd, maar nu moest het gebeuren: iemand moest de mast in om de val naar beneden te trekken! We zijn eerst op de motor naar het plaatsje Skudneshavn gevaren, maar de volgende dag konden we er niet onderuit.
's Nachts probeerde ik me er een voorstelling van te maken hoe hoog 15 meter zou voelen. Als je voor een etage van een huis 3 meter rekent, kom je op 5 etages!
Over de taakverdeling was weinig discussie mogelijk: ik ben lichter dan Maarten en Maarten is sterker dan ik. Dus ik in het bootsmanstoeltje en Maarten hijsen maar. Eerst een paar meter geprobeerd. Dat ging prima, ook het afdalen vast geoefend. Nu maar meteen doorgaan. De speurtocht tussen de stagen door ging makkelijker dan het van onder af lijkt. De laatste meters gingen tergend langzaam want het was natuurlijk een flinke krachttraining voor Maarten. Eenmaal bovenin begon het ook nog te onweren, dus maar weer snel naar beneden, met de val in de hand natuurlijk. Maarten heeft de d-ring die gebroken was, heel inventief dichtgeknoopt zodat we in ieder geval weer terug konden zeilen. Later moet ik de mast nog eens in om het echt op te lossen, maar nu weten we in ieder geval dat we dat kunnen.
Toen we eindelijk wilden vertrekken, draaide er nog een strømpebukse (maillot) in de schroef van de motor vast. Nadat we die er met pijn en moeite uit hadden getrokken konden we de zee weer op en stoven we bijna in rechte lijn naar Utsira terug. Ondanks alles was het toch een zeer geslaagd zeilweekend.

Brandpreventie

Deze week bezoek gehad van de schoorsteenveger. Die was snel klaar. Niks geen geklim op het dak, even de veger door het luikje in de schoorsteen in de kelder omhoog geschoven en dat was het weer.
Diezelfde dag kwam er iemand voor inspectie van de houtkachel, brandblussers en rookmelders. En dat allemaal betaald door de gemeente. Ik wilde vragen of dat in verband met preventie was, maar slikte mijn woorden net op tijd in. Gelukkig had ik de dag ervoor op Noorse les geleerd dat het Noorse woord 'prevensjon' uitsluitend wordt gebruikt in de betekenis van preventie tegen zwangerschap...

Dit is onze brandweerauto. Is de afgelopen 20 jaar niet nodig geweest. Zou hij nog willen starten?

Mmmmm...

Net als op Ylvingen zijn ook op Utsira de huizen en auto's nooit op slot. Maar waar wel een slot op moet, zijn de drijvende kisten in de haven waar de vers gevangen kreeften in bewaard worden!

Sinds 1 oktober klokslag 8.00 uur is de jacht op de kreeft losgebarsten. Een flink aantal eilanders zijn helemaal in de ban ervan. De vissersboot waar onze buurman op werkt, had deze week een vervanger nodig want hij moest de hele week kreeften vangen.

De kreeften worden gevangen in korven die een eindje uit de kust uitgezet worden, met rotte vis als lokaas. Vervolgens worden de gevangen kreeften met dichtgebonden scharen tot het Kerstdiner in de genoemde drijvende kisten bewaard. Het schijnt flink wat geld op te leveren maar is ook vooral een lokale sport. Iedereen weet precies van elkaar hoeveel er al gevangen zijn.

Wij hopen intussen dat we voorlopig nergens worden uitgenodigd voor het Kerstdiner. We moeten nog veel leren...

Vogel

Een heel gewoon vogeltje zou je zeggen. Maar nee, het is een 'hvitpannevarsler' (Lanius Lubicus, wie weet de Nederlandse naam?), nog nooit eerder gezien in Noorwegen en deze week voor het eerst gesignaleerd op Utsira. Normaal leeft hij in het Midden-Oosten en overwintert in Afrika. Ieder plekje op het eiland wordt deze week nauwlettend in de gaten gehouden door wel 100(!) vogelaars die hier de hele week op vakantie zijn. En dat op een bevolking van ruim 200 inwoners, dat valt wel op: