Eerste indrukken op Utsira (W)

We zijn nu ruim twee weken op Utsira en we hebben het maar druk. Er wonen hier ruim 200 mensen en het is een zeer levendige gemeenschap. Er wordt van alles georganiseerd waar dan ook iedereen naar toe gaat. Zo kwam er een clown in de bibliotheek en daar zijn we met de kinderen geweest. Vervolgens bleef iedereen koffie drinken en er waren lekkere zelfgebakken hapjes en hebben we hier en daar wat gekletst. Natuurlijk ook lid geworden van de biep en we kunnen alle boeken aanvragen die we maar willen, ook Nederlandse. De bibliotheek is hier een heel sociaal gebeuren, de kinderen worden er ‘losgelaten’ en spelen en lezen overal. Guido hebben we bij een groep kinderen op de grond gezet wat hij prachtig vond. En Hugo deed de deur open en dicht.

Gister was er een soort gemeenteavond waar verschillende toespraken werden gehouden, alles met als thema ‘de vuurtoren’. Enkele schoolkinderen lazen een zelfgemaakt gedicht voor en een lerares zong een lied. Wel heel moeilijk te verstaan allemaal want ze spreken hier Nynorsk. Er zijn twee talen hier in Noorwegen, Bokmål, de officiele taal, en Nynorsk en wij hebben alleen nog maar de eerste geleerd. Nu verstaan ze ons allemaal wel, maar wij verstaan de mensen hier niet zo goed. Iedereen kent het Bokmål omdat dat ook op tv wordt gesproken en vrijwel alle geschreven tekst is ook in het Bokmål. Maar in bepaalde gebieden is Nynorsk de spreektaal. Nu zijn er zowieso ontzettend veel verschillende dialecten in Noorwegen en men is gewend altijd het eigen dialect te blijven spreken. We moeten dus nog heel wat leren. Maar iedereen vindt dat we zo ´flink´ in norsk zijn. Volgende week beginnen onze lessen Noors.

Maarten is al twee halve dagen aan het inwerken geweest op zijn werk en heeft als collega de man met het zwaarste Utsira-dialect, dus goed oefenmateriaal.

Verder heb ik mijn dwarsfluit afgestoft en het schijnt dat ik nu lid ben van de brassband! Ik had afgesproken eens bij een repetitie te gaan luisteren en boven verwachting waren er voor de meeste stukken fluitpartijen en kon ik meteen meespelen. Bij een stuk speel ik de partij van de ‘flugelhorn’ waarbij ik alles een halve toon lager moet spelen. Een dwarsfluit hoort natuurlijk helemaal niet in een brassband, maar ze zijn allang blij dat er weer een nieuw lid bijkomt. Maar deze keer waren de trombones er niet, dus misschien word ik volgende keer compleet weggeblazen, we zullen zien.

We hebben ook al een aantal keren door de rotsen gewandeld en Maarten heeft al een paar keer ’s ochtends vroeg gezwommen. Nu zijn we even niet zo actief want we zijn alle vier flink verkouden en Guido heeft koorts. Maar hij wordt goed in de gaten gehouden door de verpleegster van het bejaardentehuis die tevens de ambulance rijdt. Ze overlegt ook met de huisarts op het vasteland.

Zo eerst maar weer even. Hopelijk zijn we volgende week weer allemaal fit want dan komen de eerste logé’s: mijn moeder, broer en schoonzus!!! We hebben er zin in, bij ieder geluidje wat Hugo hoort is het: “daar komt Beppe aan”. Nog een paar nachtjes slapen…