Oogjes (W)

“Wat zit er ook alweer in die pan?” dacht ik toen ik in de koelkast keek. Oeps, oh ja, was ik even vergeten, de gestolde oogjes van de verse garnalen staarden me aan. De buurvrouw (tevens hoogste ambtenaar bij de gemeente) had aangebeld en vroeg of we van garnalen hielden. “Eh, eh, ja, Maarten wel geloof ik”. (Die had net sterke verhalen zitten vertellen dat hij eens garnalen had gegeten). Ze had met een vriendin een tochtje met een garnalenvisser gemaakt en ze hadden veel te veel meegekregen. Of ik even een pan ging halen, dan kon ik ook wat krijgen. “Ja, zo is het genoeg”, zei ik vijf keer en vervolgens snel de pan in de koelkast gezet. Maarten heeft het geweten met zijn sterke verhalen, hij heeft wel een uur zitten pellen. Zelfs ik heb mijn best gedaan en Hugo vond ze heel lekker. Ja ja, we worden al echt Noren!