På tur

Zo noemen de Noren dat als je een lange wandeling in de natuur gaat maken. Om kwart over 9 vanochtend waren we er alle vijf (poes ook) klaar voor. Ski´s onder de wielen van de buggy, proviand en verrekijker mee en lopen maar, op weg naar de hoogste heuvel van het eiland. Er ligt nog een flink pak sneeuw maar de zon was zo fel dat de jas al gauw uit kon. Het laatste stuk van de heuvel liep de buggy zelfs met de ski´s eronder vast in de sneeuw, dus hebben we Guido in de rugzak gehesen. Hugo zakte tot aan z´n knieën in de sneeuw en vond dat hij echt niet verder kon lopen, dus die ook maar verder gedragen. Op de top staat een enorm Duits bunkercomplex uit de tweede wereldoorlog. Het was buitengewoon helder weer dus we hadden een magnifiek uitzicht op de karakteristieke kust van Helgeland en op het verder in zee liggende eiland Vega. Leuk ook dat het niet zomaar meer bergen en eilanden zijn, maar we herkennen steeds meer. In het zuiden herkennen we de bergen bij Rørvik (bijna 65 km weg), en in het noordoosten de Sju søstre ofwel de zeer karakteristieke 7 gezusters (50 km weg). Maar als je dat allemaal moet reizen……

Na de picknick zijn we in de bunker met zaklampjes een heel aantal trappen afgedaald naar een andere uitgang en vanaf daar weer teruggelopen naar de buggy. Maar helaas, poes weg. Maarten is vast met de kinderen naar huis gelopen en ik heb de heuvel opnieuw beklommen om de poes te zoeken. Die zat nog boven bij de bunker. Nu weer naar huis gelopen, op de voet gevolgd door de poes. Om half 1 was ik weer thuis en Maarten had net de eerste wafel klaar, mmm………