In de krant (W)

Het was niet onze bedoeling om de publiciteit te zoeken, maar we konden er niet aan ontkomen. Maandag werden we gebeld door een journaliste van het Brønnøysunds Avis. Het nieuws van ons vertrek was ons al vooruitgesneld. We zeiden eerst dat we niet in de krant wilden en ze vroeg of ze over een paar weken nog eens kon bellen. “Ja, ok, dat is goed”.  Misschien zijn we dan toch al weg dachten we nog.

Maar na een uur belde ze alweer, ze had al met de man van het bemiddelingsbureau gepraat en met de contactpersoon hier op het eiland en ze ging het artikel hoe dan ook plaatsen, of we er nog iets aan wilden toevoegen. Daar hebben we nog even ruggespraak over gehouden, ook met diezelfde twee mensen en daarna heeft Maarten haar maar opgebeld en een toelichting gegeven, dan heb je tenminste nog enige invloed op wat ze schrijven. Maar wat we niet verwacht hadden was dat we weer meteen voorpaginanieuws zouden worden. En dat met de titel: ‘Nederlanders vertrekken van Ylvingen binnen half jaar’. De week daarvoor had er al een ingezonden brief in de krant gestaan met de titel: ‘Zal Ylvingen opgeofferd worden’. Met weer onze foto er groot naast. Dat ging over het windmolenproject. Niemand wist hier wie het geschreven had. Maar via via hoor je dan weer dat wij ervan verdacht werden. Het blijkt dat als je foto eenmaal in de krant gestaan heeft, die eigendom van de krant is en te pas en te onpas gebruikt wordt. Tja, er gebeurt hier niet zo veel blijkbaar…

Glijbaan (W)

Terwijl we dag en nacht bezig zijn met nieuwe toekomstplannen, proberen we toch van Ylvingen te blijven genieten. Zo heb ik vanmiddag met Hugo de heuvel achter het huis beklommen, waar je een prachtig uitzicht hebt over de zee aan drie kanten en de bergen daarachter op het vasteland en op het eiland Vega, nog verder de zee in. De heuvel was nog dik besneeuwd. Dat loopt weliswaar wat moeilijker, maar het valt zachter. Voor Hugo wel fijn, die viel om de haverklap, ook omdat hij dat zo leuk vond. Bergafwaarts ontdekte hij de ‘glijbaan’, en brulde hartverscheurend toen we beneden waren en de glijbaan weg was.

De nachten blijven ons verbazen. Dan weer een nacht met volle maan met een enorme verlichte ring eromheen die scherpe schaduwen op de slaapkamermuren werpt. Dan weer pikkedonkere nacht met fonkelende sterren. Het waren er vannacht zo veel dat ik een hele tijd moest zoeken naar het vertrouwde steelpannetje.

Weer Verhuizen? (M)

Er komt weer een einde aan ons mooie leventje hier op Ylvingen. Dat is ook de reden, dat ik een tijdje niks van me heb laten horen, want daar ging behoorlijk wat energie in zitten - het was een heel moeilijke beslissing.

We hebben nu twee weken zitten wikken en wegen over onze toekomst hier op dit eiland, in verband met het tekenen van het koopcontract van het oude schooltje. We hadden het contract namelijk nog steeds niet ondertekend omdat de taxateur langdurig ziek was. Eerst leek er helemaal geen schot in de onderhandelingen te zitten, en toen zijn we er serieus over na gaan denken om te verhuizen. Dan ga je alle problemen op een rijtje zetten, iets waar we tot nu toe helemaal niet mee bezig waren. En we zijn ons weer eens wat gaan verdiepen in andere mogelijke projecten in Noorwegen. Want ondanks alle negatieve bespiegelingen zijn we nog steeds erg enthousiast over het leven in een kleine afgesloten Noorse gemeenschap en over het ‘eilandgevoel’. Waar we echter realistisch over moeten zijn, is dat het werk aan het huis wat tegenviel. Niet alleen het onderhoud, maar ook de hoeveelheid tijd en geld die erin gaat zitten om zo’n groot gebouw warm te krijgen, m.b.v. stroom of brandhout. Ook in verband met twee kleine kinderen, die nu nog veel tijd kosten. Nadat het Ungdomslag (de vereniging die eigenaar is) schriftelijk had laten weten wel begrip te hebben voor deze situatie maar niks aan de prijs te willen of kunnen doen, kregen we toen het plan om op een ander eiland, waar wel kinderen en een kleuterschool waren, eens te gaan kijken. (Maar daarover later meer). Toen kwam het Ungdomslag, na overleg met het Nederlandse projectbureau, terug op hun beslissing v.w.b. de prijs van de school. Toen werd het even moeilijk. Ik wilde het toen wel weer proberen, maar we hadden al zoveel erover nagedacht, dat het toch niet meer hetzelfde gevoel gaf. De toekomst van de kinderen heeft toen de doorslag gegeven. Hoewel, als ze een paar jaar ouder waren geweest, had ik ook op Ylvingen goede mogelijkheden gezien. Dan hadden ze zelfstandig naar school en vriendjes kunnen gaan. Op het ogenblik hebben de barnehager (kleuterschool gecombineerd met creche) te Brønnøysund en Vega geen van beide plaats, maar dat terzijde.

Maar het blijft moeilijk om hier weer afscheid te nemen. Bij onze wekelijkse bijeenkomst in de winkel gaven een aantal mensen openlijk toe ‘triest’ (is ook Noors) te zijn, vanwege ons aanstaande vertrek. We zijn dan ook dankbaar dat we hier ongeveer 4 maanden gewoond te hebben, en ook de winter en de duisternis zijn bepaald niet de reden dat we hier weggaan. Ook de rust en de stilte hier zullen we missen, en last but not least, de mensen.

Toch wil ik de mensen die deze zomer bij ons zouden komen geruststellen. Jullie zijn nog steeds van harte welkom! Misschien wonen we in een wat kleiner huis, maar vast niet minder mooi. Kamperen kan altijd en misschien zijn we zelfs wel bijna 1000 kilometer dichterbij……

Veel sneeuw

De laatste paar dagen is hier veel sneeuw gevallen. In combinatie met windstilte, wat hier een uitzondering is, levert dit mooie plaatjes op: