Weekendje Catamaran (M)

We willen al een tijd een boot(je) kopen, en hebben nu een grote stap gezet. We zijn ernaar wezen kijken. Daarvoor moesten we wel een heel weekend weg met de kinderen, en een nacht slapen in de jachthaven tussen dronken Noormannen, maar het was geslaagd. Kijk maar naar ‘de jongens’, zoals die naast elkaar op ‘onze’ veerboot zitten.


Ze vonden al dat gepraat met de eigenaar over boten trouwens niet zo geslaagd, want na een uurtje praten wilde Hugo eigenlijk al weer naar huis en Guido kon ’s avonds eerst niet in slaap komen op de zeilboot. De catamaran is 10,5 bij 6,5 m. Er zijn 4 tot 9 slaapplaatsen aan boord, afhankelijk van hoe Spartaans men ingesteld is, of voor paren, hoeveel men van elkaar houdt. Hij zeilt heel erg hard en is redelijk goedkoop, zowel in aanschaf als gebruik. Zeker als we af en toe eens wat betalende toeristen meenemen.

Peuternoors

´Nee, het is dag´, zegt Hugo belerend, als iemand hem vriendelijk de noorse afscheidsgroet ha det toezwaait. In zijn ogen maken de Noren ontzettend veel fouten die hij allemaal recht moet zetten.
Maar het is aan het veranderen, hij begint te beseffen dat er twee talen zijn, Noors en Nederlands. Soms vraag hij van allerlei woorden die hij kent wat het in het Noors is. Nu moeten wij af en toe het antwoord schuldig blijven omdat we ook nog niet alles weten. Daar heeft hij geen enkel probleem mee, dan bedenkt hij zelf de Noorse vertaling wel. Zo leek het woord terrøs hem wel een geschikte vertaling voor het woord terras.

Pfff

Mijn eerste werkweek is achter de rug. Pfff, het valt nog niet mee om zeelui in het Noors te bellen en er verder ook nog niet zo veel verstand van te hebben. Ik voel me nog een enorme stuntel, maar mijn baas lijkt er niet zo veel problemen mee te hebben. Al doende leert men, schijnt het. Maandag maar weer proberen...

På tur

Vanmiddag twee uur met Hugo en poes in de 'bergen' gewandeld over een afstand die ik normaal in een kwartier doe, maar het was leuk.

Bèh

Het hoge woord is eruit: Guido heeft zijn eerste woord gezegd! Niet mama of papa, maar: "bèh". Inclusief een wijsvingertje in ongeveer de juiste richting. Vanaf ons terras kijken we namelijk uit over een weiland met schapen die de hele dag staan te blaten.

Avondwandeling

Net twee uur gelopen door de rotsen. De heide is prachtig op dit moment!

Houtweps

Een wesp is een 'veps' in het Noors, spreek uit: weps, leerde ik van de leidster op de barnehage. Oh, dat is grappig zei ik, in Nederland zeggen kleine kinderen vaak weps als ze nog niet zo goed kunnen praten. En raad eens wat Noorse kinderen zeggen? Precies, 'vesp', uitgesproken als wesp!
De wesp op deze foto is een houtwesp en kan wel 4 centimeter lang worden, met een spanweidte van maar liefst 6 cm. Ondanks zijn afschrikwekkende uiterlijk schijnt hij geheel ongevaarlijk te zijn. 'Kjempetreveps' heet het beestje, wat reuzehoutwesp betekent. Ze zijn onder andere te vinden in ons pas gezaagde en gekloofde brandhout.

Onverwacht op bezoek

Om half 10 vanochtend gingen we ´på tur´, een veelgebruikte Noorse uitdrukking wat zoiets betekent als ´op pad´. Het eerste stuk met de buggy en later op iets ruiger terrein met Guido op de arm. Aan de rand van het bos hebben we onze versgebakken roombroodjes met kokos opgegeten en daar kwamen we een bekende tegen die vroeg of we bij haar in de tuin kwamen zitten. Een paar minuten lopen over de hei en daar waren we in de tuin. Een prachtige plek met een heus zelfgemaakt kinder/hondenzwembad. Daar hoefden de kinderen niet lang over na te denken, dus kleren uit en spetteren maar. Allerlei lekkernijen kwamen al gauw tevoorschijn en een paar uur later gingen we met een zak versgeplukte rabarber en een slapende Guido weer naar huis. Veel geleerd over honden, zoals: wat doe je met een hond die niet zo dol is op zwemmen in de zee, maar wel dol op eten? Antwoord: dan ga je eerst zelf in het water met een gedroogd varkensoortje in de mond (van maar liefst 6 kronen)!

Zwaai, zwaai...

Zo hebben we de afgelopen drie maanden maar liefst 11 gasten uitgezwaaid! Nu zijn we weer met ons viertjes, dat was wel weer even slikken. Na het uitzwaaien van onze laatste gast dinsdag begon het prompt te regenen maar dat was gelukkig van korte duur. Allemaal heel erg bedankt voor jullie komst!
De gewone dingen van het leven beginnen weer: Hugo gaat weer naar de barnehage, hij is al helemaal gewend en huilt niet meer bij het afscheid nemen. En we gaan het fenomeen duobaan uitproberen. Ik heb een contract van een half jaar gekregen. Twee halve dagen per week ga ik werken als bemiddelaar bij het maritiem uitzendbureau, waar Maarten ook al werkt. Verder hebben we toestemming van de gemeente gekregen om het gekapte hout te verkopen. En dat moet nog gekloofd worden en gedroogd. Vervolgens doen we het in zakken, waarin we het gelijk weg kunnen brengen. Genoeg te doen dus.