Melk-boer (Maarten)

De dichtstbijzijnde boerderij, zo’ n 500 meter over het weiland, en ca. 1000 meter over de weg, wordt bewoond door boerin F. en boer R. Zij hebben melkkoeien, maar liefst 15 stuks, die daar voor een groot gedeelte van het jaar, binnen, in een verwarmde stal hun melk produceren. Daar halen wij twee keer per week, om 8 uur ‘s avonds 6 tot 8 liter verse volle melk in een oude hogedrukpan. Die gebruiken wij dan in de pap, om te drinken en de room scheppen we er soms af voor de slagroom op de zelfgebakken taart of om mee te koken. En het is werkelijk hele lekkere melk en verser kan het natuurlijk niet. Toch is er hier niemand die hier rechtstreeks van de koe drinkt (?).

Het is twee keer per week een hele ervaring en een sleur is het voorlopig niet. Want behalve dat je in de duisternis en soms barre weersomstandigheden de weg moet zien te vinden, is het gelijk een talenpracticum. Boer en boerin spreken namelijk geen Engels. Maar vooral boerin F. spreekt zo mooi Noors (Bokmal) voor ons, dat zij de eerste was die wij konden verstaan. Dit is misschien te danken aan haar schoondochter, die Amerikaans is, en die wij afgelopen week ontmoet hebben. Zij woont 7 jaar in Noorwegen en vertrouwde ons met een onvervalste Amerikaanse tongval toe, dat ze nog steeds ‘ikke so fllink’ in het Noors is, dus niet zo goed. De boerin zegt regelmatig tegen Willie of mij, dat wij ‘så flink i norsk’ zijn. Wij turven dit in onze competitie, wie het best Noors spreekt. N.B. dit wil dus niet zeggen, dat we al werkelijk goed Noors spreken!

Ik ben er vanmorgen nog even langs geweest met Hugo, want ze had wat materiaal over de geschiedenis van het eiland voor me opgezocht. Ik ga namelijk misschien werken als gids bij de vestingwerken uit de tweede wereldoorlog, hier op het midden van het eiland. Ik hoef tegen de boerin maar twee woorden te zeggen, bijvoorbeeld ‘vader-oorlog’ en er rolt een hele familiegeschiedenis uit, die ik weliswaar redelijk kan volgen, maar die toch te snel is om op in te spelen. Vervolgens zeg ik dat het zo mooi weer is, en ik beland weer op straat met een tas boeken en op een soort stepslee. Die bestaat uit twee smalle ijzers van meer dan twee meter lang, met een stoeltje voorop, waar je je aan vast kunt houden terwijl je met een voet op een ijzer staat en je met de andere voortduwt. Hugo vond het heel leuk om voorop te zitten!