Introductie (Maarten)

Het is dan eindelijk zo ver. We hebben op ons eilandje bij de poolcirkel niet alleen telefoon, maar ook e-mail, Internet, en nu dus ook een WebLog. Niet dat we ons tot nu toe erg eenzaam gevoeld hebben, maar er was toch ook nog zoiets als Nederland, familie, vrienden. Gelijk toen we telefoon kregen bleek al dat ‘het eilandgevoel’ een beetje verdwenen was. Behalve de leuke hernieuwde kennismaking met familieleden, kwamen ook al hun problemen keihard op ons af. Natuurlijk van mijn vader, die in een verpleeghuis beland is, wat voor mijn moeder heel moeilijk is. Ook een aantal andere familieleden die opeens grote problemen hebben. Ieder huisie hep sijn kruisie? Maar waarom allemaal tegelijk, en in zo korte tijd, en net als wij weg zijn?

We hebben nu twee weken telefoon en zijn inmiddels al weer gewend aan de grote boze wereld, die eigenlijk best wel blijkt mee te vallen. En daarom nu maar het volgende grote experiment. Bij ons is dat geen briljant idee, maar platvloers na-apen, van zoon in Australie en dochter, destijds in Suriname, maar die nu haar column voortzet in Nederland met niet onverdienstelijke filosofische spinsels. Dit is een van de ‘vooruitgangen’ van de computer, die ik graag wil omarmen. Dit is een menselijke vooruitgang, zeker gezien onze geïsoleerde situatie op een eilandje, ongeveer ter grootte van Vlieland, met ca. 50 Noorse inwoners, een winkeltje, en ca. 10 km vanaf het vaste land in de open Atlantische oceaan. Maar het cybernet functioneert hier wel, zij het met een langzame start. Het is de bedoeling om regelmatig iets over ons wel en wee te schrijven, ook omdat we jullie graag t.z.t. weer eens aan den lijve hier in Noorwegen willen ontvangen. Dan weet je gelijk wat je te wachten staat, want er zijn al zoveel geruchten (rumours) over Noorwegen, is ons gebleken, dat we er nog best een paar uit eigen ervaring aan kunnen toevoegen, op deze moderne wijze.