Weer Verhuizen? (M)

Er komt weer een einde aan ons mooie leventje hier op Ylvingen. Dat is ook de reden, dat ik een tijdje niks van me heb laten horen, want daar ging behoorlijk wat energie in zitten - het was een heel moeilijke beslissing.

We hebben nu twee weken zitten wikken en wegen over onze toekomst hier op dit eiland, in verband met het tekenen van het koopcontract van het oude schooltje. We hadden het contract namelijk nog steeds niet ondertekend omdat de taxateur langdurig ziek was. Eerst leek er helemaal geen schot in de onderhandelingen te zitten, en toen zijn we er serieus over na gaan denken om te verhuizen. Dan ga je alle problemen op een rijtje zetten, iets waar we tot nu toe helemaal niet mee bezig waren. En we zijn ons weer eens wat gaan verdiepen in andere mogelijke projecten in Noorwegen. Want ondanks alle negatieve bespiegelingen zijn we nog steeds erg enthousiast over het leven in een kleine afgesloten Noorse gemeenschap en over het ‘eilandgevoel’. Waar we echter realistisch over moeten zijn, is dat het werk aan het huis wat tegenviel. Niet alleen het onderhoud, maar ook de hoeveelheid tijd en geld die erin gaat zitten om zo’n groot gebouw warm te krijgen, m.b.v. stroom of brandhout. Ook in verband met twee kleine kinderen, die nu nog veel tijd kosten. Nadat het Ungdomslag (de vereniging die eigenaar is) schriftelijk had laten weten wel begrip te hebben voor deze situatie maar niks aan de prijs te willen of kunnen doen, kregen we toen het plan om op een ander eiland, waar wel kinderen en een kleuterschool waren, eens te gaan kijken. (Maar daarover later meer). Toen kwam het Ungdomslag, na overleg met het Nederlandse projectbureau, terug op hun beslissing v.w.b. de prijs van de school. Toen werd het even moeilijk. Ik wilde het toen wel weer proberen, maar we hadden al zoveel erover nagedacht, dat het toch niet meer hetzelfde gevoel gaf. De toekomst van de kinderen heeft toen de doorslag gegeven. Hoewel, als ze een paar jaar ouder waren geweest, had ik ook op Ylvingen goede mogelijkheden gezien. Dan hadden ze zelfstandig naar school en vriendjes kunnen gaan. Op het ogenblik hebben de barnehager (kleuterschool gecombineerd met creche) te Brønnøysund en Vega geen van beide plaats, maar dat terzijde.

Maar het blijft moeilijk om hier weer afscheid te nemen. Bij onze wekelijkse bijeenkomst in de winkel gaven een aantal mensen openlijk toe ‘triest’ (is ook Noors) te zijn, vanwege ons aanstaande vertrek. We zijn dan ook dankbaar dat we hier ongeveer 4 maanden gewoond te hebben, en ook de winter en de duisternis zijn bepaald niet de reden dat we hier weggaan. Ook de rust en de stilte hier zullen we missen, en last but not least, de mensen.

Toch wil ik de mensen die deze zomer bij ons zouden komen geruststellen. Jullie zijn nog steeds van harte welkom! Misschien wonen we in een wat kleiner huis, maar vast niet minder mooi. Kamperen kan altijd en misschien zijn we zelfs wel bijna 1000 kilometer dichterbij……